Սահմանագծման այս ամբողջ պատմության մեջ ինձ ամենաշատը նյարդայնացնում է պատճառաբանությունը, որ պետական բարձրաստիճան պաշտոնյաները մեջբերում են. «Սահման ենք գծում, որ պատերազմ չլինի»։
Էս փողոցը երևի աշխարհի ամենահայտնի փողոցն ա ու կոչվում ա Ելիսեյան դաշտեր (Les Champs-Elysées), այսինքն՝ դրախտ։ Ով ասես՝ չի եղել էս փողոցում՝ թագավորներ ու շեյխեր, զորավարներ ու հեղափոխականներ, ականավոր գրողներ, նկարիչներ, երաժիշտներ․․․
ՈՒղիղ 4 տարի ամեն առիթով ասում ենք` Հայաստանը ազգային էլիտայի կարիք ունի, որի մեջ մտնում են թե՛ ռազմական, թե՛ ֆինանսական, թե՛ տնտեսական, թե՛ գիտական, թե՛ մշակութային, թե՛ հոգևոր էլիտաները։
Հայաստանում կան իրենց կարկառուն համարող վերլուծաբաններ , որոնց միտքը երիտասարդությանն համահունչ էր թվում 2013-2018 թվերին, քանի որ կար ուժեղ երկկողմանի շփում, նաև կամ հատկապես դրսի դրամաշնորհների ու առաջադեմ երևալ-դառնալու երիտասարդության ձգտման վրա խաղարկվող տարբեր գործիքների շնորհիվ։
Պետք չէ դիվերսիֆիկացման ու ադրբեջանականացման միջև հավասարության նշան դնել:
Իշխանությունները ներկայացնում են Ադրբեջանից բնական գազի հնարավոր ներկրումը որպես դիվերսիֆիկացնում...
«Երրորդ համաշխարհային պատերազմը» նոր երանգներ է ստանում: Այն ընթանում է շատ յուրահատուկ ելևէջներով, հիբրիդային բաղադրիչներով և կրում է միջնորդավորված բնույթ: Սկիզբը ես կհամարեի սիրիական իրադարձությունները և Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին: Առաջինը՝ պատասխան էր «արաբական գարուն» կոչվող գունավոր հեղափոխությունների ներթափանցմանը Սիրիա, հաջորդը՝ Կիևում հաղթանակած եվրամայդանին...